Σελίδες

4 Φεβ 2011

οι μαμάδες (μας)

 Φίλοι μου, θα μπώ κατευθείαν στο θέμα με μια παρατήρηση:
Κάθε φορά που η Ολίβια παρουσιάζει την live εκπομπή της eimaimama.tvκάνω κέφι να μπαίνω στο πλατό και να λέω τις σκέψεις μου. Κάθομαι 2-3 λεπτά και μετα επιστρέφω στο control room που (που σας διαβεβαιώνω) είναι μεγαλύτερη εμπειρία.
Κάθε φορά που λέω στις καλεσμένες μητέρες «ναι, αλλά να μην ξεχνάμε ότι ο άνδρας έχει και εκείνος μαμά!» βλέπω στα πρόσωπα των (όλων) μαμάδων να σκάει ένα σαρδόνιο(;) ή συγκαταβατικό ή «αχ, πόσο δίκιο έχεις!» χαμόγελο….
Κάθε φορά όμως!
Αυτό το «κάθε φορά» είναι και το κλειδί αυτού που σκέφτομαι.
Μην το ψάχνετε…και πάνω από όλα μην προσπαθείτε να το ξεπεράσετε …σαν να μην συμβαίνει). Οι Ελληνίδες μαμάδες έχουν- η καθεμία- από 10 phd και από 3-4 Nobel για το πώς μπορούν να κακομάθουν τους γιούς τους.
Για έναν λόγο που καταλαβαίνω μεν, αλλά είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσω στο γραπτό, η Ελληνίδα μάνα, ενώ έχει η ίδια καταταλαιπωρηθεί από αυτά που έχει μάθει η πεθερά της στον άνδρα της… διδάσκει ακριβώς αυτό που μισεί και στον  δικό της γιό.
Τον καθαρίζει, τον σιδερώνει, του στρώνει το κρεβάτι, τον χαρτζηλικώνει,τον κανακεύει και του περνά ότι «σ’ αυτόν δεν υπάρχει άλλος στη γή!»
Θα σας πω μια ιστορία για να το κάνω πιο απλό:
Κάποτε δούλευα σε μια εφημερίδα που ο διευθυντής ήταν ένας απάνθρωπα σκληρός άνθρωπος. Εβριζε, ξεφτίλιζε, πρόσβαλε, παρενοχλούσε σεξουαλικά, έφτυνε κ.λ.π.
Εγώ ήμουν εξωτερικός συνεργάτης (έστελνα τα κείμενα μου με email) και έτσι δεν ήμουν θύμα αυτης της καταστασης. Πήγαινα στην εφημερίδα μία-δυο φορές τον μήνα… Κάθε φορά συναντούσα μια μεσήλικη κυρία να περιμένει στο γραφείο της γραμματέας του.
Στην αρχή δεν έδωσα σημασία… πολλοί άνθρωποι περιμένουν έξω από τα γραφεία των διευθυντών.
Μια φορά την είδα να δίνει στην γραμματέα ένα… τάπερ.
-Να βεβαιωθείς ότι θα το φάει όλο… γιατί σήμερα έχω μια δουλειά και πρέπει να φύγω! … είπε με γλυκανάλατο ύφος στην κοπέλα.
-Βεβαίως, κυρία Χαρούλα. Να μείνετε ήσυχή.
Όταν έφυγε ρώτησα τη γραμματέα.
-Καλέ, ποια ήταν αυτή;
-Η μαμά του κ. Παύλου (του διευθυντή)…
-Και έρχεται κάθε μέρα;
-Κάθε μέρα… αχ είναι τόσο γλυκό… τον αγαπάει τόσο πολύ!
Ο μαλάκας τσαμπουκάς κτήνος διευθυντής έτρωγε στα 40-45 τους κάθε μέρα φαγητάκι που του ‘φερνε η μανουλίτσα του σε τάπερ. Όπως κάναμε οι περισσότεροι όταν πηγαίναμε στο νηπιαγωγείο… Φαντάσου τώρα αναγνωστριά μου, να τον παντρευτείς και να «τολμήσεις» να του μαγειρέψεις… Μαύρο κακό φίδι που σε ‘φαγε.
Να σας πω και μια άλλη ακόμα πιο extreme ιστορία:
Μια φίλη μου είχε δεσμό με έναν τύπο που ήταν απερίγραπτα βίαιος και σωματικά και λεκτικά και από όλα… Συζούσαν με τη φίλη μου (τώρα γιατί αυτή παρέμενε μαζί του είναι ειδικό άλλο κεφάλαιο στο θέμα που κουβεντιάζουμε) και φυσικά κάθε μέρα ερχόταν η μαμά του για…καφέ. Μια μέρα ήμουν κι εγώ εκεί…Η μαμά έπινε καφέ και παρατηρούσε γύρω της τα πράγματα με βλέμμα στρατηγού. Βασικά ήταν μια απλή γυναίκα…δεν την έπιανε το μάτι σου. Ο γιός έλειπε και η κουβέντα ήρθε σ’ αυτόν… Μπλα-μπλα-μπλα… η συζήτηση έφερε την μαμά να βγάλει μια φωτογραφία του Θανάση της, όταν αυτός θα ήταν 5-6 ετών… ήταν ένα αγοράκι γυμνούλι στην παραλία που έδειχνε τα … τέτοια του.
-Βλέπεις πόσο … μεγάλα είναι; μου είπε η μαμά αιφνιδιάζοντάς με.
Δεν ήξερα τι να πω… και μεταξύ μας τα «τέτοια» του δεν ήταν δα και τόοοσο μεγάλα… κανονικά ήταν όπως των περισσότερων αγοριών αυτης της ηλικίας.
Όταν έφυγε η μαμά… κοίταξα με απορία την φίλη μου….
-Ασε με μωρέ… την δείχνει σε όποιον βρει…
-Δείχνει τα αρχίδια του γιού της;
-Ναιιιιιιιι…σου λέωωωωωωωω!
-Στους φίλους σας;
-Μόνο στους φίλους μας; Πάει καλέ στη δουλειά του και την δείχνει….
Πείτε μου εσείς τώρα…πώς να μην γίνει ο Θανάσης τσαμπουκάς; Φαντασθείτε τι μπαμ θα γίνει (αν ήδη δεν έχει γίνει πάμπολλες φορές) όταν κάποια κοπέλα δεν  (το λιγότερο) ενθουσιασθεί με τα «τέτοια» του;
Ή (για να το πάμε ένα κλικ πιο πάνω) σκεφθείτε τι βάρος έχει εναποθέσει στις πλάτες αυτού του άνδρα η μάνα του… που κάθε φορά πρέπει να αποδεικνύει το μέγεθος τους… τι συμβαίνει δλδ κάθε φορά που δεν μπορεί να ανταποκριθεί;
Προφανώς βρίζει, χαστουκίζει, κλωτσάει, ξεφτιλίζει… Βιάζει ίσως;
ΟΚ! Και οι δυο περιπτώσεις είναι extreme…όμως το extreme αμα το φέρεις στην καθημερινότητα, στην πιο απλουστευμένη του μορφή… έχει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα.
Αυτοί οι ίδιοι άνδρες (μεταξύ μας: οι περισσότεροι από μας) πολύ συχνά είμαστε εκρηκτικοί με τις μανάδες μας… ειδικά όσο μεγαλώνουμε… επειδή απλούστατα η ζωή μακρυά τους δεν ήταν ποτέ  ή ίδια με αυτην που μας έμαθαν, παραμύθιασαν (επέβαλαν).
Και εκείνες μας κοιτούν έκπληκτες και παραπονεμένες αφού δεν μπορούν καταλάβουν, για ποιόν λόγο είμαστε «θυμωμένοι» (προς στιγμήν) μαζί τους… αφού μας έδωσαν τα καλύτερα…. Ούτε που τους περνάει από το μυαλό, ότι δεν έχουμε παντα καταφέρει να ανταπεξέλθουμε των «καλοπροαίρετων» υποχρεώσεων που μας έχουν επιβάλει…
Φίλοι μου, επειδή αναγνωρίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι ορατό από μας τους ίδιους, έχω να σας προτείνω κάτι για να το ψιλοκουλαντρίσετε: μεγαλώνωντας (επειδή όσο είστε μικροί, δεν γίνεται) παρατηρείστε (και αυτό είναι δύσκολο) κατά πόσο η μαμά σας είναι ευτυχισμένη γυναίκα… αν (λέμε τώρα) διακρίνετε ότι δεν είναι δα και τόσο…αποδεχθείτε (στο μέτρο του δυνατού) ότι εσείς είστε ψιλοκαθίκια έως χονδροκαθίκια….
Το ότι οι γύρω μας (βασικά εννοώ τις γυναίκες) μας υπομένουν, συμβαίνει επειδή οι ίδιες μαμάδες τους (οι δικές μας δλδ) τις έχουν εκπαιδεύσει σ’ αυτόν τον ρόλο…
Τo βρίσκετε σχιζοφρενικό;
Είναι!
Αλλά αυτό μην το ψάξουμε τώρα γατί εδώ γράφουμε post και όχι την Wikipedia….





22 σχόλια:

  1. Μαρία Γεωργία4 Φεβ 2011, 7:22:00 μ.μ.

    ΜΠΡΑΒΟ, ΜΠΡΑΒΟ, ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!

    Συμφωνώ χωρίς καμμία επιφύλαξη!!! Γι' αυτό κι εγώ έλεγα ότι αν κάνω γιο θα είμαι σκύλα μάνα, κι αν κάνω κόρη θα είμαι σκύλα πεθερά... Ο σχεδόν 2 ετών γιος μου ξέρει να βάζει σκούπα, να σφουγγαρίζει, να ξεσκονίζει, γνωρίζει ποιό είναι το απορρυπαντικό για τα ρούχα και ποιό το μαλακτικό, με βοηθάει στο μαγείρεμα, κι άλλα πολλά. Τί κι αν δεν μπορεί ακόμη να πάει μόνος του τουαλέτα? Δεν είναι σημαντικό που ξέρει ότι αφού χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα την καθαρίζουμε με το γνωστό πανάκι με τη χλωρίνη?

    Όχι αγάπη μου, δεν θα μεγαλώσω εγώ άλλον ένα γελοίο (για να μην πω μ....α) που θα τυραννήσει κάποια κοπελίτσα σε 20 χρόνια... Αρκετά ζόρια θα περνάει η καθεμιά χωρίς να χρειάζεται να νταντεύει και το γιόκα μου.... Γι' αυτό άλλωστε θα έχει τη μαμάκα του! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχομαι πραγματικα να μπορεσουν οι ανθρωποι γενικοτερα να κατσουν να σκεφτουν λιγο περισσοτερο...γιατι ολοι μας οσο ειμαστε λεμε ...δεν θα κανω εγω τα ιδια λαθηγενικοτερα να κατσουν να σκεφτουν λιγο με τους γονεις μους ..ομως περιεργως κανουμε ακριβως τα ιδια ...και οχι μονο τα κανουμε αλλα τα υποστιριζουμε κιολας!!!!λιγη σκεψη και προβληματισμος χρειαζεται και ολα μπορουμε να τα καταφερουμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαχαχαχα!!!Τέλειοοοςςςς!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρια Γεωργια ...πραγματικα δεν θελω να μειωσω η να κρινω την αποψη σου ,καταλαβαινω πως το λες ...αλλα νομιζω πως το νοημα δεν ειναι οι δουλειες του σπιτιου και το αν θα βρει καποια αλλη να τον νταντευει...αλλα να μην χρειαζεται καμοια γυναικα να τον νταντευει και να φυγει απο τα φουστανια και της μαμας...
    και παλι συγγνωμη αν το παρεξηγεις αυτο που σου λεω ,σε καταλαβαινω κι εγω εχω 2 αγορακια και δεν θελω να τα αφησω ποτε αν γινεται..αλλα το σωστο ειναι να μεγαλωνουμε ανδρες αυτονομους και οχι κολλημενους με τις μαμαδες τους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. xaxaxa polu kalooooo - ax ki exw na megalwsw gio.... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μανο εισαι φοβερος τυπος αλλα πολυ φοβερος τυπος!
    εγω ξερεις που εχω κολλησει επισης τελευταια???Ξερω οτι εσυ θα με καταλαβεις. Λενε οι γιαγιαδες να βοηθουμε τα αγορακια μας να ανοιξει το 'πετσακι', -μας το λεγαν οι γιατροι ΤΟΤΕ!!!!. Που φανταζομαι καταλαβαινετε τι πρεπει να κανει η μανα ακριβως,,,και φανταζομαι καταλαβαινετε οτι ολη η αναλογη γενια γιατρων γαλουχισε ολα τα αγορακια τοτε της χωρας μας...
    Παρεπιπτωντως ο παιδοχειρουργος λεει ουτε καν να σκεφετις να πειραξεις αυτα τα οργανα σε τοσο μικρη ηλικια ΚΑΝΕΙΣ ΖΗΜΙΑ ΣΤΟΥς ΝΕΥΡΩΝΕΣ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μμμμμ..εγώ δεν έχω αποφασίσει για το πως θα του μάθω κάποια πράγματα...με το να τον βάζω να τα κάνει η με το να βλέπει να γίνονται μέσα στο σπίτι? εντάξει σίγουρα κάτι θα κάνει αλλά πάντα υπάρχει και η περίπτωση να 'κλωτσήσει', όχι???
    επίσης να πω και κάτι άλλο? τι βάρος έχει η κοινωνία στη συμπεριφορά των αγορομανάδων? εμένα πάντως η γιαγιά μου 'αναγνωρίστηκε' από τον παππού μου και την οικογένεια του μόνο όταν έκανε τον γιο (τον οποίο και καρακακόμαθε) και ο μπαμπάς μου έπαθε 2 φορές ψυχρολουσία μια και έκανε 2 κόρες (ο κακομοίρης..)...όλη αυτή η πεολατρία της κοινωνίας μας τι ρόλο παίζει στα παραπάνω αναφερόμενα χάλια???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Ανώνυμος και συνεχίζει! Ξέρεις πόσοι μας είπαν "Εντάξει μωρέ, δεν πειράζει!" όταν τους λέγαμε ότι περιμένουμε κοριτσάκι; Δεν πειράζει! Το 2010!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγόρια, κορίτσια, τι σημασία έχει;
    Αν το παιδί είναι γερό, ποιος νοιάζεται αν θα κατουράει όρθιο ή καθιστό;
    Μαμάδες και μπαμπάδες ας μάθουμε επιτέλους να εκτιμούμε αυτό το απλό γεγονός κι ας συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στο να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας ΣΩΣΤΑ.
    Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ Ολιβια..Και σε μενα το ειπαν και μου πεφταν τουφες απο τα μαλλια.Η δε γιαγια μου(που τελος παντων την αγαπω ακομα)οταν ειχε γεννηθει η αδερφη μου,ειπε στη μαμα μου ότι πολυ στεναχωρεθηκε που ειναι κοριτσι και σε μενα μετα απο 30 χρονια,οταν της ειπα οτι ειναι κοριτσι, οτι τη μαχαιρωσα στην καρδια ακου και πεσε!!!
    Οσο για το θεμα με τα αγορια,εχω να πω ότι καποια στιγμη μου λεει ενας φιλος:Μμμ κοριτσι ε,τα κοριτσια ομως ερωτευονται τους μπαμπαδες τους.Και του απαντω:Τον μπαμπα της ας τον ερωτευτει,εναν σαν τον μπαμπα της μην ερωτευτει..
    Ο καλος μου, όχι οτι ειναι κακος, απλώς στο παρελθον του υπηρξε λιγο τσαχπινουλης, ισως λογο ηλικιας, ισως οτι ηταν λιγο χαϊδεμενος...δεν ξερω..

    Κατερινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. εισαι απιστευτος!!!!πεθανα στα γελια με την ιστορια της φιλης σου!!!τελεια!!!μπραβο....ΙΟΥΛΙΑ Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. xaxaxaxa πόσες φορές τα λέω τα ίδια στις φίλες μου.. αλλά σωστά ή λάθη.. όλα αυτές τα κάνουν.. εμείς χρήσημοι είμαστε λίγες στιγμές στη ζωή μας.. οι υπόλοιπες είναι μπονους.. :):)
    στάθηκα τυχαιρός.. ο πατέρας μου ήταν ατύχημα.. ήλθε 5 χρόνια μετα το κοριτσάκι που ήθελε ο παππούς μου.. και δεν απήλαυσε κανενός είδους περιποίηση.. η δε μάνα μου.. όταν ήμουν μηνων.. αβάπτιστον.. κι επονομαζόμενος ακόμα νίνος εκ του νινι.. σε μια εκδρομή.. ακουσε από το βάθος του πουλμαν μια κυρία να φωνάζει "νινο νινοοοο έφαγες το μήλο σουουου;;".. όταν είδες ένα 45αρι να απαντάει "ναι μαμααα!!".. άρχισε αμέσως να με φωνάζει παναγιώτη.. και να σχεδιάζει την παιδική μου ηλικία σα στρατόπεδο βασικής εκπαίδευσης.. :):)
    όσο για το τελευταίο.. δε ξέρω πως μεγάλωσα.. αλλά οι δικοί μου (φτου φτου) μεγαλώνουν καλά και χαρούμενοι.. όχι για μένα.. για αυτούς.. :):)
    παραλήρησα πάλι :):)
    την καληνύχτα μου :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η μανα μου ηταν και παραμενει μια ψυχρη σκυλα. Απλα δεν κανουν ολες οι γυναικες για μητερες. Στα 14 μου ηδη ειχα ανοιξει τα φτερα μου. Βλεποντας γενικα την ελληνικη κοινωνια και τις -φυσιολογικες- οικογενειες ευχαριστω τον Θεο γι αυτο. Με ωφελησε και με προστατευσε.

    Μανα μου ειναι η γη και πατερας μου ο ηλιος. Και οχι, δεν ανεχομαι ουτε την πεθερα μου για περισσοτερες απο 24 ωρες το 6μηνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. αχ παναγία μου! ευτυχώς που έκανα κορίτσι!!!!
    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εμένα η μανούλα μου ,στην κυριολεξία με ...κατέστρεψε!Της είμαι όμως αιωνίως ευγνώμων γι'αυτό, γιατί η απολυτότητα στην αγάπη είναι εξαιρετικά σπάνια.Από κει & πέρα , ο καθένας μεγαλώνοντας αυτοδιορθώνεται στο βαθμό που μπορεί και θέλει:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. όλοι αγαπούν τα παιδιά τους...ο καθενας με τον τρόπο του αλλά άλλο πράγμα η αγάπη και άλλο η καταπίεση, η καθημερινη παρεμβολή ακόμα και στο αν θα κλασει ο γιοκας...άλλο πράγμα η κακία των πεθερων απέναντι στην νυφη...ο ανταγωνισμός ειναι ανελέητος και αναρωτιέμαι θα τελειωσει ποτε αυτο το μαρτύριο?οχι για μενα...για όλες τις γυναικες που ανεχονται τις τρελομαναδες των μαμακηδων... λίγη λογικη παιδια...αα και λιγη ευαισθησια και τις γυναικες μανουλες τις γεννησαν δεν ηρθαν ουρανοκατεβατες!!!γτ πρεπει να νταντευονται οι γιοι και οι κορες απλά να ανεχονται τις προσβολες,την καταπίεση και την χειραγωγηση απο πεθερες,αντρες και λοιπά σόγια που εχουν απαιτηση μολις αρραβωνιαστεις απλά να μην υπάρχεις...να μην εχεις αποψη...και οτι έμαθες στην μεχρι τοτε ζωη σου να το διαγραψεις διαπαντος απο το μυαλο και την ζωη σου...δεν πα να κουρευτουν όλοι???????δεν θα τους γινει το χατηρι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. εξαιρετικο το κειμενο σου Μανο μου,λες πολλες αληθειες..το μονο προβλημα ομως ειναι οτι αυτα τα καλομαθημενα αλλα κατεστραμενα αγορια δεν το καταλαβαινουν ωστε να "αυτοδιορθωθουν" οπως ειπε και καποιος φιλος παραπανω..
    τελικα μια γυναικα εκτος απο εργαζομενη,φιλη,συντροφος,μητερα,νοικοκυρα,ερωμενη κλπ κλπ πρεπει να ειναι και ψυχολογος?
    και αντε την διαθεση μπορει να την εχει..
    ρωτας αμα εχει το κουραγιο?

    Νινα (παθούσα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μαρία Ορφανίδου7 Φεβ 2011, 3:38:00 μ.μ.

    χαχαχα!!! Μάνο είσαι άπαιχτος. Και επειδή δόοοοξα τω Θεώ αν και η πεθερά μου έχει τον άντρα μου στα όπα όπα, για καλή μου τύχη δεν ειναι αχμάκης (που λένε και στις Σερρες). Είπα όμως ότι αυτό το ντεμεκ κανάκεμα θα σταματήσει στη δική μου γενιά στα δικά μου παιδιά τουλαχιστον.

    Ο γιος μου είναι 2 ετών, βάζει πλυντήριο ασπρα ή μαυρα στους 40, ξεσκονίζει, κάνει κέικ, κουλουράκια, σκουπίζει με το σκουπάκι όταν ρίχνει κάτω ψύχουλά, καθαρίζει ο ίδιος τις ζημιές του και όχι η μανούλα. Αμ δε κύριε!!!! Από τώρα... και που είσαι ακόμα. Έχω όνειρα!
    Θα μάθει να κάνει όοοολα τα φαγητά και όολλλεςς τις δουλειές του σπιτιού κανονικά όπως και η κόρη μου. ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ ΠΕΘΑΝΑΝ ΩΡΕΕΕΕ....Αγάπη όσο θέλει και υποστίριξη αλλα το ματσο αντριλέ υφος στις μέρες μας είναι τουλάχιστον για γέλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. εξαιρετικό κείμενο-αποψη-πικρή αλήθεια....
    γιαυτό καί οί "ανδρες"....ΑΝΤΡΕΣ...σπανίζουν!!!!!

    εσύ Μάνο μου συνέχισε,απτόητος**

    φιλιά σέ όλη τήν οικογένεια

    Ρένα Φατούρου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. χαχαχαχαχ φανταστικό....την επόμενη φορά που θα δεις την εν λόγω μαμά με τη γνωστή φωτογραφία πες της ότι ξέρεις όντως πόσο μεγάλα είναι γιατί ένας "φίλος" του γιου της στο είπε από προσωπική εμπειρία...χασχαχαχαχαχαχαχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες για την ευτυχισμένη μαμά και το καθίκι γιο γιατί πιστεύω ότι έχεις δίκιο σε μεγάλο βαθμό σε αυτή σου την παρατήρηση. Διαβάζω και συμμετέχω στο μπλογκ που έχει δημιουργήσει η Ολίβια και υπάρχουν αρκετά θέματα όπου οι συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών κράζει την πεθερά. Και σκέφτομαι, πόσες από αυτές τις γυναίκες έχουν και οι ίδιες αγόρια και θα αναπτύξουν μαζί τους αυτές τις σχέσεις που οι ίδιες κράζουν; Δηλαδή εσύ πού είσαι μάνα αγοριού τι κάνεις για να μην γίνεις σαν την πεθερά σου; Χαίρομαι που κάποιες κοπέλες παραπάνω έχουν άλλ στάση αλλά φοβάμαι ότι είναι η μειοψηφία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή