Σελίδες

11 Φεβ 2011

μου μοιάζει;

Με φάγανε.
Με το που γεννήθηκε η Αθηνά μας, με φάγανε:
-Σου μοιάζει.
-Ολόφτυστη εσύ είσαι!
- Η Ολίβια κοιμότανε;
Και άλλα τέτοια, που σας διαβεβαιώνω, ούτε με ακούμπησαν, αλλά ακόμα πιο πολύ…δεν το έβλεπα.
Για να είμαι ειλικρινής, ο άμεσα ενδιαφερόμενος είναι ο τελευταίος που μπορεί να δει αυτού του είδους τις ομοιότητες.
Πιθανότατα η κόρη μου να μου μοιάζει… έλα όμως που με αφήνει παγερά άδιαφορο. Αστε που δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι είναι καλό χαχαχαχαχαχα για το παιδί να μου μοιάζει. Κάθε φορά που τη βλέπω στην αγκαλιά της μαμάς της (συνεχώς δηλαδή) βρίσκω ότι είναι ολόφτυστες.
Όταν είμαστε οι δυό μας βλέπω ένα μωράκι με έξυπνα ματάκια, όμορφα δακτυλάκια, όμορφα πατουσίνια, όμορφα χειλάκια… κ.λ.π. βλέπω την Αθηνά…
Μου το λένε άνθρωποι που μας πρωτοβλέπουν:
-ϊδια εσύ είσαι… και ενώ (θεωρητικά) θα έπρεπε να καμαρώνω, δεν μου λέει τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Ξέρετε, δεν πιστεύω πολύ στην εξωτερική εμφάνιση των ανθρώπων. Ισως στη πρώτη εντύπωση… ΟΚ… μπορεί να παίζει ρόλο… όμως στη ζωή η «πρώτη εντύπωση» είναι (σχεδόν) πάντα εξαιρετικά επικίνδυνο πράγμα να την πάρεις στα σοβαρά.
Οι άνθρωποι μ αρέσουν (αν μ’ αρέσουν) στη δεύτερη ματιά και ακόμα πιο πολύ στη τρίτη. Το ίδιο μου συμβαίνει και με την Τέχνη, τη λογοτεχνία, τη γεύση, τη γνώμη του άλλου, τη μυρωδιά κ.λ.π.
Στη φύση τα μώρα πρέπει να μοιάζουν του μπαμπά τους… όχι για κοινωνικούς λόγους (είναι δικό μου), αλλά για να τα αναγνωρίζουν οι ίδιοι…  Αυτό (λένε) έρχεται από ποοοοοολύ παλιά… όταν οι αρσενικοί ζευγάρωναν με τα θηλυκά τους… έφευγαν για κυνήγι (να φέρουν τροφή) για μεγάλα χρονικά διαστήματα… και όταν επέστρεφαν έπρεπε να ξεχωρίζουν ποιο είναι δικό τους… Συμβαίνει π.χ. με τα λιοντάρια, που όταν αναλαμβάνουν την αρχηγία της φυλής, σκοτώνουν όλα τα μικρά πλήν των δικών τους… πώς να τα αναγνωρίζουν άραγε; Προφανώς με κάποιο τρόπο που μοιάζει με τον ανθρώπινο… και που εμείς οι άνθρωποι (στα λιοντάρια) δεν μπορούμε να διακρίνουμε…
Μα δεν μπορούμε να διακρίνουμε τις ομοιότητες (ή καλύτερα: τις διαφορές) ανάμεσα στους Κινέζους… Ετσι δεν είναι; Βασικά νομίζουμε ότι όλοι είναι (περίπου) ίδιοι… Υπόθέτω ότι καταλαβαίνετε, ότι το ίδιο νιωθουν και εκείνοι με μας. Το τι «μοιάζει» και το τι «δεν μοιάζει» είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση.
Η Αθηνά θα μου μοιάσει έτσι κι αλλιώς: Θα κληρονομήσει μερικά από τα προτερήματά μου και (δυστυχώς) μερικά (ελπίζω ελάχιστα) από τα ελαττώματά μου… όχι μόνο επειδή θα τα αντιγράφει επειδή τα μοστράρω εγώ… αλλά επειδή ήδη είναι γραμμένα στο DNA της.
Ναι, θα μ’αρεσε όταν μεγαλώσει να γελάσει με ένα κρυμμένο αστείο, με το οποίο θα γέλαγα κι εγώ… θα μαρεσε να της τραβάνε την προσοχή πράγματα που τραβάνε και τη δική μου.
Όμως δεν με νιάζει καθόλου που πήρε το χρώμα των ματιών μου ή το σχήμα του αγκώνα μου… Μεταξύ μας, προσεύχομαι κάθε βράδυ, που πάω να την τζουρτζουλέψω πριν κοιμηθεί να γίνει όμορφη σαν την μαμά της.
Μένω έκπλήκτος όταν βλέπω μπαμπάδες που κατεβάζουν τα μούτρα αμα τους πεις: «πωπωπωπωπω πόσο μοιάζει στην μαμά του… ή στην γιαγιά του… ίδιος ο παππούς του είναι!».
Τα χρωμόσώματα δεν είναι αλά καρτ… είναι αλητήρια και κάνουν βόλτες ανάμεσα στις γεννιές….
Τα παιδιά είναι παιδιά… δεν έχει καμμία σημασία σε ποιόν μοιάζουν. Καμμία απολύτως… διαφορετικά οι γονείς που υιοθετούν δεν θα αγαπούσαν τα παιδιά…
Αν όμως επιμένετε να σας πω…και αφού αφαιρέσω εντελώς τον εαυτό μου… θα ήθελα η Αθηνά να πάρει το ταλέντο του παππού της του Αρχέλαου, την καλή καρδιά της γιαγιάς της  της Ρένας, την αισιοδοξία της γιαγιάς της της Γεωργίας, την ψυχραιμία του παππού Αργύρη, το μυαλό της μαμάς της…
Ναι, θα  ήμουν πολύ ικανοποιημένος… γιατί ευτυχισμένος είμαι ήδη… κάθε φορά που μου χαμογελά.

10 σχόλια:

  1. Mano execs dikio .... Einai omos anthropino kai fisiologiko na xerese otan akouspos 'sou miazei' kai oxi gia kanenan apo tous klasikous logous alla gia to gegonos oti bgike apo sena kai niotheis thaumasmo gia auto to monadiko thauma tis fisis oti kati diko sou exei parei zoi! Den nomizo pos tha me afine pote adiafori!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η κορη μου ειναι ιδια ο πατερας της. Καθε φορα που μου λενε το απαισιο κ ανεκδιηγητο "Εσυ κοιμοσουν οταν το κανατε το παιδι;" εγω τους απανταω "Οχι τουναντιον! Φροντιζα να το απολαυσω το σεξ κ όχι να κοιταξω χαζες λεπτομερειες!" πρεπει να δεις πως σοκαρονται! Πολυ γελαμε ειδικα ο αντρας μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κατ εμε ειναι πολυ γλυκο να μπορω να δω μεσα στη μουριτσα ενος μωρου την φατσουλα της μαμας της γιαγιας του παππου του μπαμπα..
    Δεν βρισκω εγωιστικο το να πω η κορη μου ειναι ιδια μ εμενα ή με τον μπαμπακα της γιατι ειναι απολυτα φυσιολογικο το να συμβαινει,δεν αφορα καμια φαντασια κ ειναι και αυτο στο dna της,οπως ολα.
    το παιδι μας αποτελει συνεχεια μας,ειναι "εγω κ εσυ μαζι"...εινι η μυτη μου,τα ματια του.τα ποδια μου ,τα αυτια του....
    και μαγικα ολα αυτα ειναι κ μοναδικα κ ολοδικα του!Και επισης το ιδιο μαγικα ο καθενας βλεπει αλλα πραγματα...
    Ωστοσο για να λεμε κ την αληθεια....η Αθηνα σας ,σας μοιαζει εξισου.
    Δεν γνωριζω ουτε εσενα ουτε την Ολιβ,δεν συμπαθω καποιον πιο πολυ,αφου δεν σας ξερω..αλλα κοιτοντας τη οπως καθε μωρο που κοιτω μου θυμιζει κ τους 2 σας!

    Να την χαιρεστε κ μακαρι να παρει οσα πρεπει απο εσας..
    σιγουρα η Αθηνα ειναι η Αθηνα και οχι η Αθηνα του Μανου ή της Ολιβιας..
    και καποτε μιλαω οταν θα μεγαλωσει θα χαιρεται κ η ιδια οταν θα κοιταει την μουτιτσα της ως γυναικα πια στον καθρεφτη κ θα βλεπει λιγο απο τα ματακια του μπαμπα,λιγο τα χειλια κ τη μυτη της μαμας....

    Μ.Ε. <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εμένα ο γυιός μου μοιάζει στη μαμά του και πολύ χαίρομαι γι'αυτό γιατί η μαμά του ε'ιναι Σκανδιναβή και...κούκλα!Τώρα το ζητούμενο για μένα είναι να μην μοιάσει σε κανέναν όταν μεγαλώσει αλλά ν ααποκτήσει την δική του ομορφιά, εξωτερική και εσωτερική.Τα παιδιά είναι δικά μας μέχρι 18 ετών που μας χρειάζονται για να επιβιώσουν, μετά πρέπει να είναι αυτόνομα ...όντα.Όλα τ'άλλα είναι δικές μας ματαιοδοξίες!(και των παπουδογιαγιάδων βέβαια!)Δεν τους κάναμε έμείς την χάρη, αυτά μας κάνανε την χάρη να φωτήσουν, για λίγο την ζωή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Tyxeri i Athina alla akoma pio tyxeri i Olivia pou parameneis thaumastis tis!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία Ορφανίδου11 Φεβ 2011, 3:22:00 μ.μ.

    ο γιος μου μοιάζει και στους 2 μας. Για να μην πω και στους 6 μας (να βάλω παππουδες μεσα).
    Τα κινεζομάτια, μελιτζανοχέρια και λουκανοπόδια του άντρα μου που ήταν πάντα αντικείμενο πειράγματος ανάμεσα μας. Τα κληρονόμησε και ο μικρός (τώρα τους πειράζω μαζί) και τα βρίσκω φανταστικά.
    Βασικά το χω ξαναπεί. Είναι σαν να εκαναν παιδί η πεθερά μου με τον μπαμπά μου!!! Τοσες γενιές ενωθηκαν και βγήκε αυτό το πλάσμα. Είναι η συνέχεια 4 παππούδων και με εκπλήσσει σαν σκέψη. Για καλή μου τύχη έχει πάρει πολλά καλά στοιχεία από αυτους τους παππούδες που τον λατρεύουν και ρουφάει σαν σφουγγάρι όλη την αγάπη που του δίνουμε. Δεν με πειράζει..Ας μοιάζει σε όποιον θελει. Συμφωνώ όταν μου λένε ότι μοιάζει στον πατέρα του, ότι μοιάζει σε μένα, ότι μοιάζει στην πεθερά μου, στον μπαμπα μου. Όλοι δίκιο έχουν αναλόγως σε ποιο μέρος του προσώπου του θα εστιάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. με συγκινησες πολυ!ποσο δικιο εχεις!!!
    γερα να ειναι κι ας μοιαζουν και του μπακαλη!!!!χαχαχαχα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μάνο δεν ξέρω αν σου μοιάζει τώρα αλλά ελπίζω οτι θα σου μοιάσει...

    ΥΓ ξαναδιάβασε τα παλιά σου post στο manosantonaros.blogspot.com ειδικά εκείνα από τον Μάρτιο του 2006 ... ίσως να είναι διαχρονικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πως γινεται και παντα η καταληξη του κειμενου σου να ειναι τοσο γλυκια και συγκινητικη!!!!
    Η Αθηνουλα θα πρεπει να ειναι πολυ χαρουμενη και τυχερη που εχει εσας για γονεις .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. οταν βγαινω βολτα με την κορουλα μου που ειναι ενα χρονων , οι μισοι που με συναντανε μου λενε οτι μοιαζει τον αντρα μου και οι αλλοι μισοι οτι μοιαζει εμενα... οτι και να μου πουν εγω χαμογελαω και συμφωνω!!! βεβαια μονο εγω και ο αντρας μου ξερουμε οτι δεν μπορει να μοιαζει εμενα γιατι αυτο το μωρο ηρθε στη ζωη με εξωσωματικη με ξενο ωαριο..δηλαδη ενω εχει τα γονιδια του αντρα μου δεν εχει τα δικα μου.. αλλα να σας πω αυτο δεν με νοιαζει καθολου, ειναι το τελευταιο που σκεφτομαι.. εγω στην γλυκια της φατσουλα βλεπω οτι αγαπαω.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή