Σελίδες

24 Φεβ 2011

κορούλα μου, χρόνια ΜΑΣ πολλά!

edited by Olivia

Σήμερα η Αθηνά μου, έγινε ενός έτους.
Αν αυτή την υπέροχη πρόταση την πασπαλίσω με αρκετό εγωισμό θα μπορούσα να την πω κι έτσι:
Σήμερα έγινα ενός έτους πατέρας.
Σ΄αυτόν τον χρόνο η Αθηνά έμαθε να τρώει, να πίνει, να αγκαλιάζει,να χαμογελά, να αγνωρίζει, να προτιμά, να επικοινωνεί, να διεκδικεί, να συμφωνεί, να διαφωνεί.
Χρειάστηκαν μόλις 365 μέρες για να μάθει όλα αυτά τα τρομερά πράγματα, που βασικά θα χρωματίσουν ανεξίτηλα τη ζωή της.
Το ερώτημα είναι τι έμαθα εγώ σ’ αυτά τα πρώτα μου πατρικά γενέθλια.
Δεν θα μπώ στην ευκολία να σας αραδιάσω μερικά ρήματα… θα το κάνω κι αυτό, αλλά καταρχάς πρέπει να σας εξηγήσω πόσο… ευκολο ήταν, παρ’ όλο που τα δικά μου «ανεξίτηλα» χρώματα είχαν γίνει πια ένα με το εξωτερικό και εσωτερικό πετσί μου.
Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή.
Πολλές φίλες μου αναγνώστριες των κειμένων, των φωτογραφιών και των video μου με … χαϊδεύουν. Θαυμάσιος πατέρας, πόσο τυχερή είναι η Αθηνά κ.λ.π.
Νομίζω (αν και πιστεύω πως «αν η μετριοφροσύνη ήταν προσόν, νάστε σίγουροι/ες ότι θα την είχα») ότι με παραχαϊδεύουν για κάτι που στην ηλικία μου είναι σχεδόν αυτονόητο. Από την άλλη αδικούν πατεράδες, που η ζωή, η ηλικία, η εμπειρία τους δεν τους αφήνουν να είναι τόσο cool όσο ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ  είμαι εγώ…
Πόσο δύσκολο ήταν για μένα να αφωσιωθώ στην κόρη μου;
Τι να’κανα δλδ; Να τρέχω κάθε βράδι στα clubs και να παριστάνω τον Πέτρο Κωστόπουλο; Να ψάχνω να βρω δικαιολογίες στη γυναίκα μου για να αργώ να γυρίσω σπίτι; Να ενδιαφέρομαι τί κανούργιο θα αγοράσω; Ή να (συνεχίσω) να αδιαφορώ για το αύριο, να καίγομαι για το τώρα και να είμαι κολλημένος στο χθές.
Για μένα η κόρη μου είναι παράθυρο, είναι διάδρομος απογείωσης, είναι διαβατήριο για μια ακόμη νεότητα (ευχαριστώ τη ζωή γι’ αυτό).
Πόσο μπορεί να ισχύσει αυτό για έναν άνδρα ετών π.χ. 32  ή πολύ περισσότερο, ετών 25; Ας μην τους αδικούμε και φυσικά ας μην το παραεκτιμούμε στην δική μου περίπτωση.
Για μένα ή Αθηνά ήταν θείο δώρο, για εκείνους ο γιός ή η κόρη τους είναι φυσικό επακόλουθο. Προφανώς και δεν μιλάω για την αγάπη… αυτή είναι ίδια πάντα για όλους (εξαιρούνται οι κρετίνοι). Είμαι σίγουρος γι’ αυτό.
Ενας νεαρός άνδρας είναι ακόμα σε κεκτημένη ταχύτητα (και μάλιστα σε κατηφόρα) να ανακαλύψει (βλ. ρουφήξει) τον κόσμο. Το γνωρίζω από πρώτο χέρι. Εγώ τον είχα (σχεδόν) ανακαλύψει… Μόλις είχα ξαπλώσει στον καναπέ μου και τον απολάμβανα… σας διαβεβαιώνω ότι είναι (αν και είναι υποχρεωτική εμπειρία) εξαιρετικά βαρετό και αντιπαραγωγικό.
Αλοίμονο στον νεαρό αρσενικό που δεν μπορεί να πάει με τους κολλητούς στο γήπεδο, που δεν ανησυχεί για την καριέρα του, που δεν έχει την ανάγκη να χλιμιντρίσει αναμεσα στα θηλυκά, που δεν έχει την ανάγκη να ανοίξει την πόρτα και να δραπετεύσει έστω και για λίγο.
Η ζωή είναι πλανεύτρα γκόμενα. Μπροστά της η Κίρκη μοιάζει με παρθενώπη συμμαθήτρια. Παιδιόθεν  είμαι υπέρ του Δούρειου Ιππου της Ιλιάδας και κατά του Οδυσσέα που έβαλε ωτασπίδες για να μην ακούει τις Σειρήνες στην Οδύσσεια.
Και ξαφνικά η Αθηνά (και η Ολιβ βέβαια… αυτά πάνε μαζί) μου άλλαξε την κοσμοθεωρία. Μια κοσμοθεωρία που θα είχε αρχίσει να γίνεται γραφική και δακτυλοδεικτούμενη.
Θα μπορούσα (μπορώ) να κάτσω για όλα τα χρόνια που θα ακολουθήσουν δίπλα στην κόρη μου. Δεν το εννοώ σχηματικά. Δεν το συστήνω όμως σε έναν νεαρό άνδρα.
Δεν κάνει τους ανθρώπους  καλούς γονείς ΜΟΝΟ η αγάπη προς το παιδί… τουλάχιστον όχι από μόνη της… Καλούς γονείς τους κάνει φυσικά αυτή η αγάπη (που είναι ενστικτώδης), αλλά και η αγάπη προς τους ίδιους τους εαυτούς τους.  Και για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει εσωτερική πληρότητα… και το υλικό που μας γεμίζει είναι ο χρόνος και η εμπειρία.
Γιορτάζω σήμερα τα πρώτα μου γενέθλια ως πατέρας.
Γιορτάζω το γεγονός ότι η Αθηνά είναι εδώ στην αγκαλιά μου… με κοιτάει στα μάτια, μου σκάει το χαμόγελο που μου κλέβει την καρδιά, αλλά ταυτόχρονα επιβεβαιώνει όλα αυτά που έζησα όταν εκείνη δεν υπήρχε ούτε καν σαν υπόνοια.
Λοιπόν ΜΑΝΟΥΛΕΣ εν κατακλείδι:
Δώστε χώρο στους άνδρες σας για να ολοκληρωθούν…
Θα μείνετε έκπληκτες για το πώς θα σας σας το ανταποδώσουν ως σύζυγοι και ως πατέρες.
Χρόνια μου πολλά.
Χρόνια σου πολλά Ολιβ μου.
Χρόνια σου πολλά Αθηνούλα!

16 σχόλια:

  1. Υπέροχο κείμενο!!!!
    Τρυφερό και τόσο μα τόσο αληθινό!!!
    Χρονιά σου πολλά μικρούλα Αθήνα!!
    Να' σαι γερή και καλότυχη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ .
    ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ ΛΟΙΠΟΝ!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ifigeneia_forum eimaimama24 Φεβ 2011, 7:59:00 μ.μ.

    Ω ναι!!! Πόσο δίκιο έχεις...

    Να τη χαίρεστε! Να είναι πάντα γερή... Αλλά κι εσείς... Για να τη βλέπετε να μεγαλώνει, να είναι ευτυχισμένη, να πετυχαίνει πάντα τους στόχους της κι εσείς να την καμαρώνετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Δώστε χώρο στους άνδρες σας για να ολοκληρωθούν… Θα μείνετε έκπληκτες για το πώς θα σας σας το ανταποδώσουν ως σύζυγοι και ως πατέρες."

    Χρόνια πολλά στην Αθηνούλα κ σε σένα στα πρώτα σου μπαμπαδογενέθλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρία Ορφανίδου24 Φεβ 2011, 8:30:00 μ.μ.

    Χρόνια πολλά father Mano! Να τις χαίρεσαι τις γυναίκες σου και να στε πάντα καλά και χαρούμενοι.

    Εμένα ο μπαμπάς μου με έκανε στα 42 αλλά μέχρι να βγει στη σύνταξη έτρεχε για τον άρτον ημών τον επιούσιον! Τις λίγες ώρες που ήταν σπίτι παίζαμε όσο του επέτρεπε η κούραση του.
    Πάντα καταλάβαινα τι υπάρχει από πίσω όσο και αν ήταν απών-παρόν. Είναι η αδυναμία μου άλλωστε. Άρχισα να τον γνωρίζω καλά στα 26 μου όταν πια βγήκε στη σύνταξη! Ήταν σαν μια δευτερη γνωριμία. Πλέον περνάμε αρκετό χρόνο μαζί και βλέπω πόσο μοιάζουμε παρόλο που δεν "μεγάλωσα" στα χέρια του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Aχ κυριε Μανο....χαχαχαχα,ετσι ακριβως ειναι κ ας παντρευτηκα μικρη εναν μικρο(σχετικα ειναι ολα).Και παλι χρονια σας πολλα οικογενειακως!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να είναι γερή και ευτυχισμένη πάντα! Τα κείμενά σου, Μάνο, μ'αγγίζουν πάντα στην καρδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. τυχερη η Αθηνα με εσας γονεις καλοτυχη και γερη να ειναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλότυχη να είναι και εύχομαι να τη δείτε όπως εκείνη επιθυμεί!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μα τι γλυκά όλα αυτά...Όντως ήταν η πιο σημαντική χρονιά της ζωής σας.Κάθε μέρα που περνάει επιφυλάσει πολλές εκπλήξεις από το ανθρωπάκι που μπήκε στη ζωή σας.Όλες μας όλες οι στιγμές είναι μοναδικές!!!Να τη χαίρεστε,να είστε πάντα μία αγαπημένη οικογένεια.Υγεία και πάντα με χαμόγελο!!!!ΝΟΠΗ ΖΗΣΟΠΟΥΛΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η μικρή Αθηνά να είναι πάντα το φως στη ζωή σου Μάνο!
    Είναι ωραίο να βλέπουμε πως νιώθει και ένας πατέρας για αυτή την αναπάντεχη αλλαγή που σημειώνεται σε ένα ζευγάρι με τη γέννηση ενός μωρού.
    Η Ολιβία είναι τυχερή που σε έχει στη ζωή της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για εσένα. Είστε μια καταπληκτική οικογένεια.
    Φιλάκια πολλά και στους τρεις σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ...ΕΧΩ ΚΑΙ ΓΩ 2 ΔΙΔΥΜΑ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ 6 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙΑ...ΝΑ ΤΗ ΧΑΙΡΕΣΤΕ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγαπητέ Μάνο, Χρόνια πολλά για την κορούλα σου, να τη χαίρεστε και να την καμαρώσετε όπως επιθυμεί! Πάντα ευτυχισμένη!
    Τα κείμενά σου πάντα με προβληματίζουν και τις περισσότερες φορες μιλούν στην ψυχή μου. Είναι σαν να τα γράφω εγώ, αλλά επειδή, ούτε τοσο ωραίο λόγο έχω, και ο χρόνος απουσιάζει με το παιδί, εσύ με καλύπτεις!
    Σε αυτό το κείμενο θα με βρεις λίγο να διαφωνώ σε κάποια πράγματα:
    "Δώστε χώρο στους άντρες για να ολοκληρωθούν"
    Αν ένας μπαμπάς στα 25 ή στα 35 του χρειάζεται χώρο για να "ολοκληρωθεί", αυτό συνεπάγεται ότι δεν ολοκληρώθηκε με τη συμβίωση, τη συντροφικότητα, τη γέννηση του παιδιού του.
    Και τί συμβαίνει μ' εμάς τις γυναίκες που εκ των πραγμάτων και λόγω της φύσης μας γινόμαστε μητέρες σε (σχετικά) μικρή ηλικία? Μήπως να ζητήσουμε και εμείς "χώρο" για "ολοκλήρωση" μακριά από την οικογένεια? Ο χώρος συνεπάγεται και χρόνο. Χρόνο μακριά από το παιδί. Η προσωπική "ολοκλήρωση" είναι έννοια σχετική και αν μου επιτρέπεις εγωιστική. Γιατί να αφήσω τον άντρα μου να "ολοκληρωθεί" βγαίνοντας με την παρέα του και κάνοντας εργένικα σπορ? Το δίκαιο είναι να βγαίνω και εγώ κάνοντας τα αντίστοιχα. Και γιατί να μην κάτσει και ένας νεαρός πατέρας για όλα τα ακόλουθα χρόνια δίπλα στην κόρη του? Γιατί μόνο ένας μεγάλος? Η επιλογή του να κάνει κάποιος οικογένεια πρέπει να γίνεται υπεύθυνα και μετά από πολύ σκέψη σε όποια ηλικία και αν βρίσκεται, είτε άντρας είτε γυναίκα.
    Σε ευχαριστώ πολύ για το κείμενο, άλλη μια φορά και για τους προβληματισμούς! Φιλικά Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. αγαπητή Ελίνα, φυσικά έχεις δίκιο. Μάλλον εγώ φταίω που δεν έγινα πιο σαφής: Ούτε για μια στιγμή δεν υποννόησα ότι είναι καλύτερο να κάνεις παιδιά μεγαλος σε ηλικία. Αυτο θα ήταν εξαιρετικά εγωιστικό εκ μέρους μου, εγωπαθές και προφανώς ανόητο. Είπα μόνο ότι το να είμαι cool father είναι σχετικά εύκολο για μένα, λόγω ακριβώς της μεγαλύτερης ηλικίας μου. Δεν ήταν καθόλου ανταγωνιστικό προς τους νεότερους πατεράδες, γιατί αυτο θαταν καθαρή ζήλεια.
    Λυπάμαι που στο λέω, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ένας 25αρης ολοκληρώνεται (ή είναι ολοκληρωμένος με την συμβίωση, τη συντροφικότητα και τη γέννηση του παιδιού του. Η κοινωνία, ο "πολιτισμός' μας κ.λ.π. δεν έχουν άμεση εφαρμογή στο αυτονόητο που εννοείς.
    Δεν έχει σημασία αν αυτο είναι σωστό ή όχι... σημασία έχει ότι έτσι (most of the times) συμβαίνει. Ασε που ποτέ δεν είπα "μακρυά από την οικογένεια¨... Και ναι... γιατί να μην ισχύει και για τις γυναίκες; Είμαι συνοδοιπόρος σου σ αυτο κι όχι μόνο τώρα, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
    Δεν έχω αντίρηηση σ΄αυτά που λές,.. Αντιθέτως!
    αντίρρηση έχω μόνο σε 2 σημεία:
    1. Στο ρήμα "αφήνω τον άνδρα μου..."...
    2. στο "Η επιλογή του να κάνει κάποιος οικογένεια πρέπει να γίνεται υπεύθυνα και μετά από πολύ σκέψη σε όποια ηλικία και αν βρίσκεται, είτε άντρας είτε γυναίκα. "... Αλήθεια το πιστεύεις ότι γίνεται ή εύχεσαι να γίνεται...
    Σε φιλώ
    Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μάνο, καλησπέρα!
    Το ρήμα "αφήνω" το χρησιμοποίησα στη θέση του "δώστε", μάλλον λανθασμένα, γιατί σίγουρα δεν έχει την έννοια του "επιτρέπω". Όλοι πρέπει να αισθανόμαστε και να είμαστε ελεύθεροι στη σχέση μας με το σύντροφό μας. Είτε αυτό σημαίνει ελευθερία σε έξοδο από το σπίτι, είτε συναισθηματική ελευθερία, είτε ελευθερία σκέψης. Κάθε όμως σχέση έχει δέσμευση και γι' αυτό είπα ότι η επιλογή του να κάνει κάποιος οικογένεια πρέπει να γίνεται υπεύθυνα (το ότι δε γίνεται έτσι πάντα, είναι γνωστό). Συμφωνώ, στο ότι ένας ή μια 25 ετών, ίσως δεν αισθάνεται ολοκλήρωση μέσα από τη συμβίωση, την οικογένεια, το παιδί. Αλλωστε, όπως ήδη ανέφερα, η ολοκλήρωση είναι έννοια σχετική. Ο κάθε άνθρωπος την εννοεί διαφορετικά και για τον κάθε άνθρωπο έρχεται σε διαφορετική ηλικία, όπως και η ωριμότητα: έχω συναντήσει πολλούς και πολλές 25 ετών που είναι πολύ πιο ώριμοι από πολλούς και πολλές 40 ετών, που εξακολουθούν να έχουν ακόρεστη δίψα για clubbing. Για μένα, τα χρόνια σε πολλούς δίνουν απλώς γεράματα και όχι ωριμότητα και ολοκλήρωση.
    Ευχαριστώ πολύ και πάλι για το διάλογο που έχουμε! Καλό βράδυ,
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. α,πολυ καλα τα λες fathermanos, και η δικη μας family παιζει με αναλογες ηλικιες με τη δικη σας, εχουμε μαλιστα βγαλει τραγουδακι (παραφραση δηλαδη),"στα οπα οπα σ'ειχα και σε ζηλευανε, να βρουνε τετοιο daddy κι'αλλες γυρευανε..." γιατι ο αντρας μου εγινε μπαμπας στα 47 και πως να το κανουμε, ειναι cool!!!!!!! βεβαια αντιστοιχα η φαση αυτη θελει να ειναι και η μαμα cool, γιατι αλλιως θα την πειραζει η ρυτιδα που βλεπει στον αντρα της, οι ζαρες στο δερμα κ.λ.π....αν πετυχει ομως το γλυκο ειναι, σλουρπ, υπεροχο!!! πολλες ευτυχισμενες στιγμες και πολλες στιγμες ελευθεριας στην οικογενεια και το ζευγαρι...αυτα.καλη σας νυχτα!! γραφετε, γραφετε να σας διαβαζουμε :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή