in love!

Έγινε αυτό που ήμουν σίγουρος ότι θα συμβεί.

Μόλις απέκτησα κόρη, οι 9 στους 10 μου λένε:

-Ε, ρε να δεις τι θα πάθεις μόλις βρει τον πρώτο γκομενάκο!

Και βέβαια εννοούν το σεξουαλικό.

Εχω δει φίλους μου-μπαμπάδες που μόλις τους το λένε χλωμιάζουν. Γίνονται έξαλλοι δηλαδή επιθετικοί… χανουν το χιούμορ τους. Το πιο αστείο είναι ότι γίνονται επιθετικοί με τους … μελλοντικούς «αγαπημένους» των θυγατέρων τους…

Δεν έχω καμμιά αμφιβολία ότι η Αθηνά μας θα έχει εραστές. Στην πραγματικότητα εύχομαι να έχει αρκετούς, ώστε να μπορεί να διαλέξει με σιγουριά αυτόν που θα ζήσει μαζί του.

Για κάποιον περίεργο λόγο –που δεν μπορώ επακριβώς να εξηγήσω- όσο θυμάμαι τον εαυτό μου στο θέμα του σεξ ο άνδρας ηταν ο κατακτητής, ο τροπαιούχος και η γυναίκα το τρόπαιο… το θύμα. Ειλικρινά δεν το κατάλαβα ποτέ.

Θα μου πείτε… κατσε να έρθει η ώρα και τότε τα λέμε…

Όχι… όχι…δεν αλλάζω γνώμη. Η Αθηνά είναι η κόρη μου και από τη στιγμή που έγινε μπιζελάκι στην κοιλιά της Ολιβ μου, ονειρεύομαι το καλύτερο για εκείνη. Δεν βρίσκω τίποτα πιο καλύτερο από το να την δω έφηβη (η ηλικία διαφοροποιείται ανάλογα με την εποχή) να κρατά ερωτευμένη το χέρι εκείνου που έχει και την έχει διαλέξει. Αλήθεια θέλω να με αξιώσει η ζωή να την δω να μπαίνει σπίτι μετα από ραντεβουδάκι και τα μάτια της να λάμπουν… να κλείνεται στο δωμάτιο της και να μιλά με το κινητό της (αν δεν είναι πρωτόγονο μέσο για εκείνη την εποχή) με το αγόρι της ή τις κολλητές της…

Να παραμελεί τα μαθήματά της (αν και τότε η εκπαίδευση θαναι εντελώς διαφορετική) γιατί το μυαλό της θα’ναι αλλού… όταν το σώμα της αλλάζει… όταν από κοριτσάκι θα αρχίσει να γίνεται γυναίκα.

Δεν μπορώ να κατάλάβω γιατί –αν ηταν αγοράκι- θα καμάρωνα να τον βλέπω να γίνεται άνδρας, ενώ τώρα που’ναι κοριτσάκι πρέπει (θεωρητικά) να ανησυχώ για τη στιγμή που θα γίνεται γυναίκα.

Προφανώς στην κοινωνία των ανθρώπων το σεξ είναι κατ’αρχάς ηδονή. Όμως στο δικό μου μυαλό –ειδικά οι πρώτες φορές- είναι ένα απόκοσμο, εντικτώδικο κάλεσμα για τη συνέχεια… Φυσικά είναι και ηδονή… και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ανησυχώ για τις ηδονές του παιδιού μου.

Εχω μια θεωρία που μάλλον δεν θ’ αρέσει σε πολλούς άνδρες. Εχω λοιπόν την αίσθηση ότι κρίνουν εξ ιδίων. Εχω συναντήσει αρκετούς που μεταφράζουν τον έρωτα σε θυμό, σε ανταγωνισμό, σε σπορ, σε αυτοπεποίθηση και όλα τα παράγωγα. Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, αλλά δεν μου’χει τύχει… τουλάχιστον δεν το έχω νιώσει… δεν το’χω νιώσει έντονα.

Φυσικά η Αθηνά θα γνωρίσει και τέτοιους. Στο κόσμο θα ζήσει και όχι φρούριο. Φυσικά θα πόνέσει, θα κλάψει, θα θυμώσει, θα πληγωθεί, θα ανακατασκευάσει, θα βρίσει, θα έρθει να πέσει στην αγκαλιά της μαμάς της (πιθιανώς) και στη δική μου για προστασία….

Ξαναδιαβάστε την παραπάνω πρόταση… Με άλλα λόγια θα μάθει τη ζωή.

Ανοίξτε την τηλεόραση σας και δείτε οποιοδήποτε talkshow. Ϊσως νατοχετε συνηθίσει και να μην σας κάνει εντύπωση, αλλά 99 φορές στις 100 συμμετέχουν άνδρες φορώντας σκούρα κουστούμια και πανομοιότυπες γραβάτες. Γιατί οι γυναίκες δεν συμμετέχουν; Μα φυσικά επειδή δεν τις καλούν, αφού δεν τις θεωρούν  ικανές για τέτοιου είδους θέματα και συζητήσεις…

Γιατί;

Μα δεν χρειάζεται να σαι ο Φρόιντ για να καταλάβεις ότι το θέμα είναι σεξουαλικό… δηλαδή ο φόβος του αρσενικού να αντιμετωπίσει το θηλυκό μακρυά από το κρεββάτι… όχι ότι εκεί το αντιμετωπίζει (συχνά) με άνεση… αλλά τουλάχιστον εκεί δεν εκτίθεται δημοσίως.

Ο κόσμος μας είναι χάλια επειδή το σεξ για τις γυναίκες θεωρείται βρώμικο ενώ για τους άνδρες παράσημο. Ο κόσμος είναι χάλια επειδή οι γυναίκες δεν συμμετέχουν… ή μάλλον δεν τις αφήνουμε να συμμετέχουν.

Όχι δεν με προβληματίζει τι θα κάνει η Αθηνά με την ερωτική της ζωή όταν φτάσει στην κατάλληλη ηλικία. Θα ήμουν πολύ ευτυχής αν η κορούλα μου γίνει μια ευτυχισμένη, γεμάτη γυναίκα που με τη σειρά της θα φέρει στον κόσμο ευτυχισμένα και γεμάτα παιδιά (αγόρια είτε κορίτσια).