Σελίδες

10 Απρ 2011

Kλείνουν νοσοκομείαααααααα


Όταν ξεκίνησα να γράφω, το όνειρό μου ήταν να γίνω σαν τον Νίκο Τσιφόρο. Δηλαδή να γράφω εύθυμα, να γράφω αστεία, να γράφω και οι άλλοι που τα διαβάζουν να γελούν. Στην εποχή μου αυτό λεγόταν «ευθυμογράφος» και φυσικά σήμαινε ακριβώς αυτό που λέει η λέξη.
Είχα την τύχη να με (ψιλο)αφήσουν οι κατά καιρούς διευθυντές μου στις εφημερίδες να το κάνω. Όταν λοιπόν πρωτοέγραψα στο net, κατάλαβα αμέσως ότι εδώ μπορούσα να το κάνω χωρίς να χρειάζεται να ζητήσω την άδεια (τη σύμφωνη γνώμη) κανενός.
Ετσι κι άρχισα.
Τις προάλλες κοιτάζοντας post που έχω ανεβάσει (βασικά στο FB) τελευταία ότι δεν έγραψα αστεία, αλλά θυμωμένα. Προσπάθησα να το αλλάξω , αλλά τελικά μου βγήκε ένα ακόμα πιο θυμωμένο κείμενο.
Εχει η σάτιρα θυμό;
Φυσικά! Και πολύ μάλιστα… αλλά δεν πρέπει να βγαίνει με τις λέξεις, αλλά με την κεντρική ιδεά (ερέθισμα)… προσπάθησα να το καταπολεμήσω, αλλά δεν τα κατάφερνα.
Τι να συμβαίνει άραγε;
Το μυαλό μου έκανε διάφορες διαδρομές, που όμως δεν με οδηγούσαν σε ικανοποιητική λύση. Μέχρι που έκανα αυτό, που συστήνω στους άλλους: Σκέφτηκα απλά:
Είναι η εποχή του ΘΥΜΟΥ.
Είναι η εποχή της ΟΡΓΗΣ.
«δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσουν νοσοκομεία» δήλωνε στις 4 Φεβρουαρίου 2011, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος.
Προχθές διαβασα ότι ανέστειλαν τη λειτουργία τους (δλδ έκλεισαν) τα ιστορικά νοσοκομεία Αρεταίειο και Αιγινήτειο.
Θέλετε να κάνω πλάκα;
Αλήθεια πιστεύετε ότι έχω διάθεση να κάνω πλάκα;
Όταν ήταν να γεννήσει η Ολίβια δώσαμε μια μεγάλη μάχη για το νταβατζιλίκι που μας πούλαγε ο (φίλος μου) μεγαλο-μαιευτήρας, που η αμοιβή του ήθελε να είναι ισόποση με την τιμή του δωματίου του δωματίου που θα επιλέγαμε, στο ιδιωτικό μαιευτήριο όπου δούλευε.
Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα πρόβλημα με τις πόρνες… δικό τους είναι το κορμί ο,τι γουστάρουν το κάνουν… με τους νταβατζήδες είχα πάντα μεγάλο πρόβλημα, γιατί χειριζόνται κορμιά και ψυχές άλλων.
Ηταν το πρώτο μας παιδί. Δεν είχαμε καμμιά εμπειρία. Είχαμε πολύ αγωνία. Η Ολίβ δεν ηταν στην πόλη της (την Σαλονίκη) αλλά μόνη της μαζί μου στην πρωτεύουσα.
Οι νταβατζήδες εκμεταλλεύονται τις πόρνες επειδή απλούστατα πατάνε στο συναισθηματικό τους κενό.
Ε. όχι δα!
Ρωτησα αγνούς και τίμιους γιατρούς και μου πρότειναν το Αρεταίειον…
Ετσι και έγινε. Αλλάξαμε αμέσως γιατρό και η Αθηνά μας γεννήθηκε μια χαρά στο Αρεταίειο. Είμαστε παρα πολύ ευχαριστημένοι…η ίδια η Ολιβ έγραψε πόσο ευγνωμοσύνη ένιωσε με τους γιατρούς και το υπόλοιπο προσωπικό του δημόσιου αυτού νοσοκομείου.
Δεν το πρότεινα ποτέ. Απλώς έγραψα αυτό που ΕΜΕΙΣ αποφασίσαμε.
Ένα μήνα πριν γεννηθεί η Αθηνά εργαζόμουν σε ένα news site. Hταν η μοναδική μου δουλειά. Ο ιδιοκτήτης του site μου ζήτησε να γράφω και κάποια post όταν είχα διάθεση. Το πρώτο που έγραψα ήταν η συγκεκριμένη ιστορία της απόφασης μας να γεννήσουμε σε δημόσιο νοσοκομείο. Ακόμα και σήμερα το συγκεκριμένο site δεν έχει πάρει τόσα πολλά comments σε οποιδήποτε επόμενο post που ανέβασε. Εγινε χαμός από ζευγάρια που είχαν υποκύψει ή πιεζόντουσαν να υποκύψουν στο συγκεκριμένο νταβατζιλίκι. Μετα από 2 μέρες έστειλα άλλο ποστ άσχετο με το προηγούμενο… δεν δημοσιεύτηκε ποτέ… δεν θαταν καλό σκέφτηκα… επαγγελματίας είμαι, καταλαβαίνω από τέτοια… την επόμενη έστειλα άλλο… πάλι δεν δημοσιεύτηκε… μετα και άλλο… και άλλο… κανένα δεν ανέβαινε…
Τότε πρόσεξα ότι βασικός χορηγός του site ήταν επιχειρηματίας που έχει μετοχές σε ιδιωτικά μαιευτήρια. Και φυσικά λίγες μέρες πριν η Ολίβια γεννήσει μου πρότειναν να μειώσουμε τον μισθό μου στο 1/3.
Mου το ανακοίνωσε η υπεύθυνη λογιστηρίου. Ο ιδιοκτήτης-δημοσιογράφος (παλιός μου φίλος που μου «οφειλε» πολλά από παλιά) φυσικά και εξαφανίστηκε. Στα ελληνικά λέγεται «θρασύδειλος» και ευδοκιμεί στους νεόκοπους εκδότες της εποχής μας. Ηξερε την αντίδρασή μου.
-Πες του να τα βάλει εκεί που ξέρει… είπα στην αρχιλογίστρια που ταχα μου βρέθηκε σε δύσκολη θέση.
(δεν γράφω το όνομα του site, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορώ να αποδείξω, ότι έτσι συνέβη….)
Αλήθεια συνεχίζετε να πιστεύετε ότι έχω διάθεση για αστεία;
Εκεί που γεννησε η Ολιβ , γεννησαν και άλλες κοπέλες… δεν ήταν δύσκολο να καταλάβεις ότι δεν είχαν χρήματα… γέννησαν τσιγγανοπούλες… γέννησαν μετανάστριες… γέννησαν πολλές Ελληνίδες που δεν ήθελαν να υποκύψουν στο νταβατζιλίκι.
Ρωτάω τώρα:
Οι επόμενες πού θα γεννήσουν;
Οι ίδιες που θα θελήσουν να γεννήσουν δεύτερο ή τρίτο παιδί, πού θα γεννήσουν;
Εχετε καμμιά ιδέα, ή νιώθετε την ανάσα του νταβατζή στ’ αυτί σας;
Ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι κλείσανε δυο πανεπιστημιακά νοσοκομεία. Δηλαδή δυο Πανεπιστήμια… δηλαδή δυο χώροι όπου εξεδικεύονται οι νέοι (κι όχι μόνο) γιατροί.
Είναι ολοφάνερο το κτύπημα που δεχτηκε η υγεία στην Ελλάδα.
Θυμώνω όταν βλέπω να κάνουν πολιτική οι πολιτικοί με τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τον ΟΣΕ ή την εργασία μας… Νιώθω όμως κάτι περισσότερο από ΟΡΓΗ όταν παίζουν με την υγεία μας…
Ξέρετε κάτι πιο σημαντικό από την υγεία;
Ναι ξέρω… το οξυγόνο και το νερό.
Το νερό (ΕΥΔΑΠ) έτσι κι αλλιώς το πληρώνουμε… (σκεφθείτε: αντιδρούμε (και πολύ καλά κάνουμε) να πληρώνουμε τα διόδια, αλλά δεν λέμε κουβεντα για το νερό… τι σας κάνει να πιστεύετε ότι δεν θα αργήσει η μέρα που θα πληρώνουμε και το οξυγόνο;
Βρε, μας κλείνουν τα νοσοκομεία!
Καταλαβαίνετε ότι δεκάδες γυναίκες που είχαν προγραμματίσει να γεννήσουν στο Αρεταίεο, βρίσκονται σε απόγνωση;
Ξέρω… ξέρω… έχετε παγώσει στους καναπέδες σας.
Προσέξτε μόνο μην αφήσετε και την τελευταία σας πνοή στον αγαπημένο σας τριθέσιο.

ΥΓ1. Το Αιγινήτειο είναι ψυχιατρική πανεπιστημιακή κλινική.  Είναι ώρα για τέτοια;
ΥΓ2. Τώρα που ξαναδιαβάζω το κείμενο, συνειδητοποιώ ότι όντως επέστρεψα στην αστεία γραφή. Γελάσατε…δεν γελάσατε;



14 σχόλια:

  1. ΥΓ1.Η τρέλλα θα πάει στα βουνά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μερικές φορές οταν γελάς πολύ οταν ξεκαρδίζεσαι....βγαινουν δακρυα...τυχαίο?
    κική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μερικές φορές οταν γελάς πολύ...οταν ξεκαρδίζεσαι...βγαίνουν δακρυα...τυχαίο?
    κική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι-απλώς-ανεπίτρεπτο...Αλήθεια,ο λαός πότε θα ξυπνήσει να δώσει την οριστική σφαλιάρα και την κάθετη μούτζα στις αποφάσεις που παίρνουν λίγοι και επηρρεάζουν εμάς τους πολλούς;
    Λυπάμαι που έχω το δικαίωμα να ψηφίζω και ΠΟΤΕ δεν βγαίνει κάτι ελπιδοφόρο από αυτό...ΛΥΠΑΜΑΙ.
    Υ.Γ:Μάνο keep going!Ξεσήκωσέ τους όλους,κοιμόμαστε!
    Χαιρετισμούς.
    Δήμητρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...στόχω ξαναγράψει* τέτοια παγωνιά....
    ...αλλά καί τέτοια αδιαφορία.....!!!!!!

    Ρένα Φατούρου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. η συνέχεια στις οθόνες μας.. Δεν φαντάζεσαι πόσα ακολουθούν. Όμως, επειδή δυστυχώς ζω την κατάσταση από κοντά, πρέπει να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου (παρόλο που φοβάμαι τον λιθοβολισμό): δεν είναι όλες οι κινήσεις τους άδικες. Άβολες ναι. Άδικες, όμως, όχι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. γειά σε όλους!έχω μεγάλη εμπειρία απ'τα δημόσια νοσοκομεία,εδώ και 3 χρόνια παιδεύομαι με ένα πρόβλημα υγείας, και έχω να δηλώσω ότι όλες οι νοσοκόμες και όλοι οι ειδικευόμενοι γιατροί ήταν και είναι εξαιρετικοί.Να μην κάνουμε παράπονα και γινόμαστε μίζεροι. Το θέμα είναι ότι πολλά μπορούν να κάνουν,αλλά προφανώς προωθούνε τα ιδιωτικά νοσοκομεια....για κάποιο λόγο...γνώσεις υπάρχουν..υποδομή δεν υπάρχει... εβίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "...Καταλαβαίνετε ότι δεκάδες γυναίκες που είχαν προγραμματίσει να γεννήσουν στο Αρεταίεο, βρίσκονται σε απόγνωση;..."

    Η αδερφη μου ειναι μεσα σε αυτες... γενναει τελος Ιουλίου. Θα τα κουτσουβολεψει πηγαίνοντας στο ιδιωτικο, αλλα πραγματικα αναρωτιομασταν αλλες οικογενεις τι θα κανουν που αδυνατούν να καλύψουν το ποσο που απαιτειται για το ιδιωτικό; (πράγμα λογικό). Πόσες να καλυψει το Ελενας; ή το Αττικό; αλήθεια ποσα αλλα δημοσια μαιευτήρια υπαρχουν; και έχουν αραγε την αξιοπρέπεια του Αρεταίειου;

    "...Ξέρω… ξέρω… έχετε παγώσει στους καναπέδες σας.
    Προσέξτε μόνο μην αφήσετε και την τελευταία σας πνοή στον αγαπημένο σας τριθέσιο..."

    Να υποθεσω απο το προσωπο που χρησιμοποιεις ότι εσυ εχεις περασει σε δραση; Με ποιο τρόπο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Για το Αρεταίειο μόνο τα καλύτερα λόγια έχω να πω.. Είχα βρει δύο εκπληκτικούς γιατρούς, που σε μία δύσκολη στιγμή μου έδειξαν την ελπιδα. Για όσους δε γνωρίζουν, το Αρεταίειο είναι πανεπιστημιακό νοσοκομείο, που σημαίνει ότι διδάσκουν πανεπιστημ. καθηγητές και κάνουν πρακτική οι φοιτητές-μέλλοντες θεράποντές μας.
    Είχα ένα πρόβλημα με το στήθος κι έμαθα ότι έχουν τα καλύτερα μηχανήματα σε όλη την Ελλάδα, αλλά και τους πιο σοβαρούς και καταρτισμένους γιατρούς και πήγα. Με αντιμετώπισαν με σεβασμό. Κάτι τόσο αυτονόητο, αλλά και τόσο δυσεύρετο στις μέρες μας. Το πρόβλημά μου θέλει παρακολούθηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ο γιατρός μου πήρε σύνταξη. Το μηχάνημα έμεινε χωρίς χειριστή, γιατί δε διορίστηκε άλλος στη θέση του συνταξιοδοτημένου!! Πόσο οικτρά ακούγονται όλα αυτά; Για να κλείσω ραντεβού στο ΙΚΑ, πρέπει να περιμένω μήνες μέχρι να έρθει η σειρά μου. Σε ένα νοσοκομείο/ιατρείο που ΔΕ θα έχει τα καλύτερα μηχανήματα, αλλά κάτι παλιατζούρες που μπορεί και να μη δώσουν το σωστό αποτέλεσμα. Κι εντωμεταξύ, όσο περιμένω, δεν ξέρω τι συμβαίνει στο σώμα μου. Θα με αναγκάσουν φυσικά να πληρώσω, γιατί -είπαμε- έχουμε δωρεάν σύστημα Υγείας. Τι δωρεάν; Κάθε μήνα μου κάνουν κρατήσεις από το μισθό μου για να απολαμβάνω -υποτίθεται- τις παροχές αυτού του συστήματος. Επαναλαμβάνω: πόσο οικτρά είναι όλα αυτά;


    Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. πές τα Μάνο.... δε μένουν αδιάβαστα και στα μικρά γράμματα τα κείμενα σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν αντέχω άλλο να μένω σε ένα κράτος που διαλύεται, που δεν υπάρχει οργάνωση παρά μόνο στο πως να κλέψουν και να συγκαλύψουν...Και μετά αναρωτιούνται γιατί όλοι οι νεώτεροι θέλουμε να φύγουμε από αυτό τον τόπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. κρατος υπο διαλυση..Πλεον δν προλαβαινουμε τις εξελιξεις στον παραλογισμο, στην απατη,στην καταρρευση.Μπραβο σου Μανο που εχεις το θαρρος να τα επισημαινεις και να αφυπνιζεις και τους γυρω σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΜΑΡΙΑ_ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ11 Απρ 2011, 11:33:00 μ.μ.

    Εγώ απλά αισθάνομαι τυχερή που πρόλαβα και γέννησα τα δύο μου παιδιά (πριν 7 και 4 χρόνια αντίστοιχα) στο Αρεταίειο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το προσωπικό, τις μαίες και τους αναισθησιολόγους που μου χαϊδευαν το κεφάλι την ώρα της καισαρικής και μου μιλούσαν όπως θα μιλούσαν στην αδερφή τους! Αισθάνομαι όμως και απέραντο θυμό με όλους αυτούς που στερούν από εμάς και τα παιδιά μας βασικά αγαθά όπως εργασία, υγεία, παιδεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είχα την τύχει να γεννηθώ και να γεννήσω στο Αρεταίειο, απο επιλογή, όχι απο ανάγκη, είχα τα χρήματα προς διάθεση των "ξενοδοχειακών" υπηρεσιών των ιδιωτικών νοσοκομείων. Επίσης είχα την τύχη να έχω γιατρό έναν από τους καλύτερους κατ'εμέ και κατα πολλές ακόμα, του οποίου το όνομα δεν αναφέρω γιατί δεν χρειάζεται διαφήμιση, ο οποίος, σαν Πανεπιστημιακός Ιατρός έχει την δυνατότητα να ¨ξεγεννα¨τόσο σε ιδιωτικό νοσοκομείο όσο και στο Αρεταίειο. Η αμοιβή του ήταν ανάλογη και στις 2 περιπτώσεις και δεν αναλογούσε στο κοστολόγιο της κλίνης.
    Γιατί βρε αδερφέ, δεν σε ξεγεννούν αλλιώς αν γεννήσεις σε 3 κλινο ή αν πας σε μονόκλινο. Την ιδια διαδικασία θα κάνεις και δεν την γλιτώνεις!

    Πίσω στο θέμα της αναστολής εργασίας, τι να πώ? Όλοι έχουν δίκιο και όλοι έχουν άδικο.
    Είναι κρίμα για τόσο ιστορικά νοσοκομεία, με εξαίρετο σην πλειοψηφία τους προσωπικό να έχουν τέτοια πορεία.

    Επειδή τυγχάνει να είμαι και του χώρου, απλά να πω, όμορφα και ωραία, πως σε όλα βρίσκεται λύση αν υπάρχει θέληση, έλα όμως που τα συμφέροντα είναι πολλά και η θέληση περιορισμένη.

    Ελπίζω να βρεθεί λύση, για να νοσηλευτούν, και να γεννήσουν πολλές πολλές μαμάδες ακόμα στο Αρεταίειο!

    Με παρότρυνε λοιπόν

    ΑπάντησηΔιαγραφή